Ένα θέμα που έφτασε και συζητήθηκε και στο Δημοτικό Συμβούλιο Κύμης Αλιβερίου, ήταν αυτό της μετακίνησης της υπαλλήλου από τα ΚΕΠ Αυλωναρίου στο Αλιβέρι, χωρίς χρονοδιάγραμμα επιστροφής στην αρχική της εργασία. Ένα θέμα που είχε έρθει στο δημοτικό συμβούλιο και μάλιστα είχε δεσμευτεί ο πρώην Αντιδήμαρχος Δ.Ε Αυλώνος ότι μετά τη διεκπεραίωση των ληξιπρόθεσμων η κα Ποθητάκη θα επέστρεφε στο Αυλωνάρι.
Στο μεταξύ, η κα Ποθητάκη προσέφυγε στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση όπου και δικαιώθηκε και με απόφαση της Αποκεντρωμένης, επέστρεψε πίσω στη δουλειά της.
Μετά από αυτό, σήμερα η δημοτική αρχή Κύμης –Αλιβερίου φαίνεται ότι «ανοίγει πόλεμο», με τη συγκεκριμένη υπάλληλο να βρίσκεται πάλι διωκόμενη από το Δήμαρχο Θανάση Μπουραντά που προσφεύγει «κυνηγώντας» την στα Διοικητικά Δικαστήρια, αφού προφανώς η δημοτική αρχή δεν μπορεί να αποδεχτεί, χωρίς κανείς να γνωρίζει το γιατί, την απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης.
Στο θέμα αναφέρεται ενδελεχώς παρακάτω, κάνοντας λόγο για τρομοκρατία υπαλλήλων από τη δημοτική αρχή Μπουραντά, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου Κύμης-Αλιβερίου Δημήτρης Θωμάς, καθώς μεταξύ άλλων, έχει εκλεγμένο με το συνδυασμό του τοπικό σύμβουλο στο Αυλωνάρι, τον σύζυγο της υπαλλήλου, κας Ποθητάκη, Γιώργο Θεοδώρου.
Ο κ. Θωμάς αναφέρει:
«Συνέχεια στην δίωξη υπαλλήλων και τον υποβιβασμό του Αυλωναρίου δίνει η διοίκηση Γκοσιμίδα- Μπουραντά.
Με την 152/18-9-2017 απόφασή της, η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου αποφάσισε την κατάθεση προσφυγής στο Διοικητικό Πρωτοδικείο κατά της υπαλλήλου του ΚΕΠ Αυλωναρίου Σοφίας Ποθητάκη- Θεοδώρου και της απόφασης της επιτροπής του άρθρου 152 που δέχτηκε την προσφυγή της και ακύρωσε την μετακίνηση της η οποία είχε παρθεί με απόφαση του Δημάρχου.
Να θυμίσουμε τα γεγονότα.
Εντελώς αιφνίδια, τον περασμένο Φεβρουάριο, ο Δήμαρχος αποφάσισε και διέταξε την μετακίνηση της υπαλλήλου του ΚΕΠ Αυλωναρίου στο ΚΕΠ Αλιβερίου.
Η απόφαση ήταν «κεραυνός εν αιθρία» για το Αυλωνάρι, αφού το ΚΕΠ Αυλωναρίου, είναι η τελευταία υπηρεσία του Δήμου η οποία έχει απομείνει στο Αυλωνάρι , η οποία είχε πάρα πολύ δουλειά και την οποία διεκπεραίωναν με αυταπάρνηση και πέραν του ωραρίου τους δύο εξαιρετικοί υπάλληλοι.
Η δικαιολογία του Δήμαρχου ότι χρειαζόταν υπάλληλο για τα ληξιπρόθεσμα, ήταν δικαιολογία ασθενής και προσχηματική, αφού αυτό δεν το όριζε στην απόφαση του, ενώ πεισματικά δεν αποκάλυπτε ούτε την χρονική διάρκεια της μετακίνησης.
Ήταν προφανές, ότι επιδίωξη του δήμαρχου ήταν η πολιτική δίωξη της υπαλλήλου, επειδή ο άντρας ο οποίος μέλος του τοπικού συμβουλίου Αυλωναρίου.
Παρέμεινε αδιάφορο για τον Δήμαρχο, αν δεν το επεδίωκε κιόλας, ότι με τον τρόπο αυτό στη θητεία του (μετά το κλείσιμο δημοτικών γραφείων και της Λέσχης Φιλίας, την διάλυση της αίθουσας συνεδριάσεων, την υποβάθμιση του Βοήθειας στο Σπίτι κλπ) συνεχιζότανε η υποβάθμιση του Αυλωναρίου και η εξώθηση του στο περιθώριο.
Η απόφαση της επιτροπής του άρθρου 152 ήταν κόλαφος για την δημοτική εξουσία, δικαίωσε την υπάλληλο και διέταξε την επιστροφή της στο Αυλωνάρι. Κάτι που ο Δήμαρχος αναγκάσθηκε να αποδεχθεί, «την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος».
Όμως, το «γεροντικό» πείσμα του τυπικού Δήμαρχου και η εμπάθεια του ουσιαστικού Δήμαρχου, ξέρουν κι άλλο μονοπάτι. Ξέρουν και τους υπαλλήλους να ταλαιπωρούν και το Αυλωνάρι να εξακολουθούν να θέλουν να θάψουν. Φτάνει να περάσει το δικό τους. Έτσι πήραν την απόφαση να προσφύγουν στα Διοικητικά Δικαστήρια όπως προαναφέραμε. Για να δείξουν την εξουσία τους, η οποία όμως είναι βέβαιο ότι θα στραπατσαρισθεί από την Διοικητική Δικαιοσύνη.
Το πείσμα και το ινάτι είναι ο κακός τους σύμβουλος, που θα τους εκθέτει συνέχεια γιατί σήμερα, στην αποδρομή της εξουσίας τους, η τρομοκρατία τους δεν θα περάσει.
Κάτι ακόμα: Ο νέος αντιδήμαρχος Αυλώνος, που είναι και μέλος της οικονομικής επιτροπής φρόντισε, ίσως πονηρά σκεπτόμενος, να απουσιάσει από την συνεδρίαση που πήρε την απόφαση της προσφυγής κατά της υπαλλήλου. Όμως δεν είδαμε καμία αντίδραση του σε αυτή έστω και εκ των υστέρων. Ο κάθε ένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του».
