Η ανθρώπινη ζωή δεν κοστολογείται. Δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται επισημαίνει σε συνέντευξη του στις 23 Μαρτίου, στον ΕΥΡΙΠΟ 90fm με αφορμή την εβδομάδα της Οδικής Ασφάλειας , ο χειρουργός –Ορθοπεδικός Νικηφόρος Στάικος έχοντας δώσει πολλές μάχες και στο Νοσοκομείο της Χαλκίδας με τους συναδέλφους του, για να κρατήσουν στη ζωή πολυτραυματίες, μετά από ένα σοβαρό τροχαίο.

Ο ίδιος όταν έρχεται σε επαφή με νέους ανθρώπους που πέφτουν θύματα «αθώων» τροχαίων ατυχημάτων επισημαίνει όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν για την πρόληψη με την ευχή …Να μην ξαναβρεθούν στα ΤΕΠ για αντίστοιχα ή πιο σοβαρά περιστατικά. Ο ίδιος επισημαίνει ό,τι για πολλούς μπορεί να καταντά πολλές φορές γραφικός , όμως αρκετοί είναι εκείνοι που προβληματίζονται και αλλάζουν οδηγική συμπεριφορά ακόμα και μετά από ένα ελαφρύ τραυματισμό σε τροχαίο.

Συνέντευξη στην Έφη Ντίνη

Το θέμα της πρόληψης είναι αυτό που επισημαίνετε κάθε φορά που κάποιο περιστατικό φτάνει στα χέρια σας, στο Νοσοκομείο της Χαλκίδας. Πόσο αυτό αγγίζει τον κόσμο;

Να σας ευχαριστήσω αρχικά για την πρόσκληση-πρόκληση της σημερινής συνέντευξης. Να ευχαριστήσω επίσης το Διοικητή του Νοσοκομείου τον κ. Τζαφέρο, για την άδεια αλλά και τον Συντονιστή της Κλινικής τον κ. Πεκόπουλο, ο οποίος με μεγάλη χαρά με προέτρεψε να έρθω να μιλήσω για την πρόληψη.

Διότι αυτά που πραγματικά αντιμετωπίζει το Νοσοκομείο της Χαλκίδας, ως αποδέκτης όλου του Νομού σχεδόν, είναι ορισμένες φορές δυσανάλογα των μεγεθών ενός Νοσοκομείου. Ίσως και ένα μεγάλο τριτοβάθμιο Νοσοκομείο των Αθηνών να μην μπορούσε να αντιμετωπίσει το τραύμα του Νομού της Εύβοιας.

Όταν έρχεται ο ασθενής, ο πολυτραυματίας, ο πολυκαταγματίας, στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών είναι λίγο αργά. Καλό θα ήταν να μη έφτανε εκεί. Εκεί είναι και το κομμάτι της πρόληψης… Θα μιλήσω πολύ λίγο όμως, για το κομμάτι της γρήγορης μετάβασης στον κοντινότερο υγειονομικό σχηματισμό που είναι πάρα πολύ σημαντικό σε αυτό το Νομό. Πραγματικά στη «χρυσή» ώρα, μεταφέρεται ο πολυτραυματίας με το ΕΚΑΒ, τα ασθενοφόρα στην κοντινή υγειονομική δομή και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την έκβασή του.

Μετά από ένα σοβαρό τροχαίο, ο χρόνος για τον πολυτραυματία μετρά αντίστροφα. Σας έχω ακούσει όμως πολλές φορές, φτάνοντας στο νοσοκομεία της Χαλκίδας πιο ελαφριά περιστατικά να μιλάτε διαρκώς για πρόληψη. Που στοχεύετε;

Στους minimum τραυματισμούς, αν και μπορείς να παρεξηγηθείς, έχω ένα στόχο. Έχω ένα στόχο για την επόμενη φορά κα Ντίνη. Και ο στόχος είναι να μην ξαναγίνει ο ίδιος τραυματισμός. Επομένως, να γλυτώσω τον ασθενή που μπορεί εκείνη τη στιγμή να έχει ένα ήπιο τραύμα από το επόμενο τροχαίο που μπορεί να είναι χειρότερο. Και πραγματικά σε ορισμένους αυτά που λέω μένουν στο μυαλό τους. Μία πόλη σαν τη Χαλκίδα κάθε τρία χρόνια χάνεται στα τροχαία. Δεν πεθαίνουν όλοι. Αλλά φανταστείτε ό,τι από τους πολύ σοβαρούς τραυματίες έχουμε αναπηρίες.

Αιτία των ατυχημάτων, γιατρέ;

Η κατανάλωση αλκοόλ και ουσιών αιτίες σημαντικών τροχαίων ατυχημάτων. Όπως επίσης δυστυχώς και αυτό αφορά συγκεκριμένη επαγγελματική ομάδα δικυκλιστών που σημειώνουν παραβάσεις όπως ανάποδη πορεία και αντίθετη πορεία. Και είναι θανατηφόρα τα ατυχήματα σε αυτές τις περιπτώσεις στο 60% ή σημειώνονται αναπηρίες. Επίσης, είναι πάρα πολλά τα ατυχήματα που σημειώνονται σε μεγάλες ηλικίες λόγω φυσικά αντανακλαστικών. Λόγω απροσεξίας. Λόγω του ό,τι δε βλέπω καλά γιατρέ…Δεν ακούω καλά γιατρέ…

Σε ό,τι αφορά το «κακό» οδικό δίκτυο;

Εμείς εδώ στη Χαλκίδα προσπαθούμε καθημερινά. Και θέλω να το τονίσω αυτό διότι πολύ κόσμος δε γνωρίζει. Τα τροχαία ατυχήματα που συμβαίνουνε στην ευρύτερη περιοχή της Εύβοιας καθημερινά, είναι συνήθως πάνω από 10. Δεν είναι φυσικά όλα σοβαρά. Όμως ανά τρεις με τέσσερις μέρες έχουμε ένα πολύ σοβαρό τροχαίο.

Εγώ δε συμφωνώ για το «κακό» οδικό δίκτυο διότι είμαι Ευβοιώτης, εγώ μπορεί να μην είμαι…Τον έκανα μία φορά το δρόμο. Τον έκανα δεύτερη φορά. Άρα γνωρίζω με τι δρόμο έχω να κάνω. Γνωρίζω την αντιμετώπιση που πρέπει να έχω. Και αν φτάσω για παράδειγμα στην Κύμη, ένα τέταρτο αργότερα σε τι θα ωφελήσει; Θα χάσω κάτι;

Αναφερθήκατε σε μία επαγγελματική κατηγορία που φαίνεται ό,τι έχετε συχνά περιστατικά στο νοσοκομείο; Ποια είναι αυτή και τι σας κάνει να το επισημαίνετε;

Εμείς ως γιατροί, δε θέλουμε να πάθει κανείς κάτι. Επομένως, είναι γεγονός ό,τι προβληματίζομαι πάρα πολύ με τους νέους ανθρώπους. Διότι δε μπορείς να πεις ό,τι δεν είναι επικοινωνιακά αναρτημένο παντού το «δε μεθάω, οδηγώ», «μεθάω, δεν οδηγώ». Είναι παντού και το ξέρουν όλοι. Δεν μπορεί να πει κανείς ό,τι δεν ξέρουμε ότι δεν πρέπει να σταματάμε στο stop.

Δεν μπορεί κανείς να πει, και αναφέρομαι στην «επαγγελματική κατηγορία των delivery». Γνωρίζουμε τις συνθήκες, ό,τι θέλουμε τον καφέ ζεστό και το φαγητό. Όμως, θέλουμε να έρθει. Δεν θέλουμε να μας έρθετε εσείς κομμάτια.

Κάθε βδομάδα, ένας συγκεκριμένος δικυκλιστής είναι στα επείγοντα, συνήθως με κάτι σπασμένο και στην καλύτερη περίπτωση κάποιο άκρο. Τα περισσότερα τροχαία γίνονται μέσα στην πόλη και μάλιστα κοντά στον τόπο διαμονής. Και σημειώνονται σε μικρούς δρόμους.

Όταν ήρθατε στο Νοσοκομείο της Χαλκίδας περιμένατε ό,τι θα είναι έτσι τα πράγματα;

Δεν περίμενα να έχει τόσο τραύμα η περιοχή. Από τα στατιστικά είναι στην πρώτη δεκάδα πανελληνίως. Σίγουρα δεν μπορούμε να κρατήσουμε όλα τα περιστατικά γιατί δεν έχουμε και όλες τις ειδικότητες. Όμως το παλεύουμε! Στο κομμάτι της γρήγορης σταθεροποίησης του ασθενούς. Το να διαφύγει το θάνατο και τη «χρυσή» ώρα που θα αποφασίσουμε αν θα κρατήσουμε εμείς το περιστατικό και να ολοκληρώσουμε και τη θεραπεία του ή να τον διακομίσουμε, σε αυτά είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο. Ευελπιστώ ό,τι όταν θα πάμε στο νέο νοσοκομείο τα πράγματα θα είναι ακόμη καλύτερες οι συνθήκες και το προσωπικό αλλά και τα μέσα. Ώστε να μπορέσουμε να κρατήσουμε πολλά περισσότερα περιστατικά και οι πολίτες να αισθάνονται ακόμη πιο ασφαλείς.

Τι γίνεται με τη φάση της αποκατάστασης μετά από ένα σοβαρό τροχαίο;

Η αποκατάσταση δεν είναι εύκολο πράγμα. Ειδικά μετά από 6μηνο ή 9μηνο στους νέους ανθρώπους ή πάνω στο χρόνο. Έρχονται όμως πάρα πολλοί και λένε άλλαξα οδηγική συμπεριφορά. Είχα και ο ίδιος μία δυσάρεστη εμπειρία. Είχα ένα τροχαίο μετά από εφημερία παραμονή Πρωτοχρονιάς πηγαίνοντας σε μία γιορτή συγγενικού μου προσώπου. Μετά από αυτό, μετά από εφημερία δεν πάω πουθενά. Τι θέλω να πω. Αλλάζεις πραγματικά και βελτιώνεσαι.

Παρακαλώ, κυρίως τους νέους ανθρώπους που είναι το μέλλον γιατί σε μεγαλύτερες ηλικίες δεν αλλάζει εύκολα η νοοτροπία. Οι νέοι άνθρωποι που αποτελούν το μέλλον της Χώρας δε μπορούμε να έχουμε κάθε μέρα ή κάθε χρόνο ένα πόλεμο με τους Τούρκους. Και να χάνουμε 30.000 κόσμο. Αυτός είναι πόλεμος. Ο πόλεμος της ασφάλτου. Εγώ επιμένω στην αγωγή. Στη νοοτροπία και χαίρομαι που άκουσα τον Υπουργό που είπε ό,τι μπαίνει μάθημα στα σχολεία για την Οδική Ασφάλεια.

Θα ήθελα να κλείσουμε με ένα περιστατικό που πραγματικά έχει «σημαδέψει» την μέχρι τώρα σταδιοδρομία σας στην ιατρική. Τι σας έχει μείνει τόσο βαθιά χαραγμένο στη μνήμη σας;

Είναι πάρα πολλά τα περιστατικά τα οποία έχεις να αντιμετωπίσεις και λες, ίσως να μην τα καταφέρουμε. Από τα πιο σημαντικά περιστατικά που μου έχουν συμβεί, όχι όμως στη Χαλκίδα, σε ένα παιδάκι ενός έτους. Το οποίο εξφενδονίστηκε σε τροχαίο έξω από το αυτοκίνητο περίπου στα 50 μέτρα εκτός. Δεν το είχαν στο καρεκλάκι με αποτέλεσμα να μας το φέρει το ΕΚΑΒ στα χέρια. Δε θα ξεχάσω τα μάτια του εκείνη τη στιγμή. Δεν έζησε. Έζησαν όμως οι γονείς του…

Ακούστε όλη τη συνέντευξη του Χειρουργού –Ορθοπεδικού Νικηφόρου Στάικου εδώ: