Διαρκές εθνικό σκάνδαλο χαρακτηρίζει το θέμα επιβολής διοδίων στους δρόμους της Ελλάδας που ουσιαστικά ιδιωτικοποιήθηκαν με δημόσιο χρήμα, ο Ευρωβουλευτής της Ν.Δ Γιώργος Κύρτσος σε συνέντευξη του στο eviakosmos.gr και στη δημοσιογράφο Έφη Ντίνη κατά την διάρκεια της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο στις 27 Οκτωβρίου.
Ο κ. Κύρτσος αναφέρεται στην εφαρμοστική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, το τρίτο μνημόνιο και τα περιθώρια που υπάρχουν τα μέτρα που «επιβάλλονται» στην Ελλάδα να μην λειτουργούν ως μέτρα εξόντωσης των πολιτών. Μίλησε για τις επενδύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στη Χώρα μας και το ρόλο του ΕΣΠΑ και το πακέτο Γιούνγκερ που περιμένει η Ελλάδα.
Συνέντευξη στην Έφη Ντίνη
«Ε.Ν»: Πέρασαν μήνες από τότε που είχατε πει ότι ο κ. Τσίπρας θα αναγκαστεί να κάνει στροφή προς μία μνημονιακή κατεύθυνση γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική λύση και σήμερα επιβεβαιώνεστε.
«Γ.Κ»: Η βασική μου θέση ήταν αυτή. Τώρα αν θα καταφέρει να εφαρμόσει τα μέτρα και μάλιστα με έναν αποτελεσματικό και δημιουργικό τρόπο είναι κάτι που θα περιμένουμε να δούμε. Ο φόβος ο δικός μου είναι ότι μπορεί να επιβεβαιωθεί η κακή ελληνική παράδοση βάση της οποίας οι κυβερνήσεις υπογράφουν τα μνημόνια και τα εφαρμόζουν εν μέρει ή επιλεκτικά. Εδώ θέλουμε πλήρη και αποτελεσματική εφαρμογή και διάφορες δημιουργικές πρωτοβουλίες που στα υφεσιακά μέτρα που περιλαμβάνει το δημόσιο θα δώσουν και μία αναπτυξιακή διάθεση.
«Ε.Ν»: Δυσμενή μέτρα εφαρμόζονται στην Ελλάδα, ο επιχειρηματίας βάλλεται από φόρους και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει και τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και το μεταναστευτικό. Θα αντέξει ο έλληνας;
«Γ.Κ»: Πρέπει να αντέξει. Εγώ είμαι υπέρ της αποτελεσματικής εφαρμογής των συμφωνηθέντων. Μπήκαμε στο μνημόνιο το Μάιο του 2010 θεωρώντας βάσει του επίσημου προγραμματισμού ότι θα βγαίναμε στα τέλη του 2012. Είμαστε στο 2015 και έχουμε άλλα 3 χρόνια μνημονίου, δηλαδή το συντομότερο δυνατό για να βγούμε είναι τέλη του 2017 αρχές του 2018.
Αυτή η παράταση της μνημονιακής πολιτικής μας έχει διαλύσει αλλά αυτή η παράταση οφείλετε κυρίως στους δισταγμούς των κυβερνήσεων. Δηλαδή, φοβούνται το πολιτικό κόστος, φοβούνται μην αντιδράσει μία επαγγελματική τάξη, μην αντιδράσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, μην αντιδράσουν οι συνταξιούχοι.
Επομένως παρατείνετε η κρίση, δεν υπάρχει επιχείρηση ιδιαίτερα μικρομεσαία επιχείρηση που μπορεί να αντέξει 6-7 χρόνια οικονομικής δυστυχίας. Επομένως, εγώ είμαι υπέρ της θεραπείας σοκ με την έννοια ας κάνει η Κυβέρνηση ότι πρέπει να κάνει για να τελειώνουμε σχετικά γρήγορα με το μνημόνιο.
Προτιμώ δύσκολα μέτρα μεγάλης κλίμακας τα οποία όμως θα μας βγάλουνε σε 6 έως 12 μήνες από αυτό το αδιέξοδο, παρά να εφαρμόζουμε μέτρα σε βάθος χρόνου. Η διαχείριση της κρίσης σε βάθος χρόνου, δεν αντέχεται.
«Ε.Ν»: Γενικότερα όμως δε υποφέρεται η κατάσταση δεδομένου ότι από τη μία έχουμε αύξηση της φορολογίας και από την άλλη δεν υπάρχουν οι πόροι εκείνοι που θα στηρίξουν την ελληνική οικογένεια. Ακόμη και αυτός που έχει για να πουλήσει και να ζήσει σήμερα, βλέπει αβέβαιο το μέλλον στη συνέχεια. Πώς λοιπόν θα ανταπεξέλθει;
«Γ.Κ»:Σωστό είναι αυτό αλλά από την άλλη αν δεν πάρει μπρος ο ιδιωτικός τομέας δεν υπάρχει ελπίδα. Αυτός που θα δημιουργήσει πλούτο και εισόδημα είναι ο ιδιωτικός τομέας. Όσο λοιπόν φορτώνουμε με υποχρεώσεις τον ιδιωτικό τομέα για να συντηρήσουμε τη δημόσια διοίκηση και τις δημόσιες δαπάνες, συντηρούμε το αδιέξοδο.
Αν κρίνουμε και από την άνετη εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, έχει επικρατήσει η άποψη η σχολής της σκέψης, ότι τα θυσιάζουμε όλα υπέρ του δημοσίου. Η άποψη η δική μου είναι εντελώς διαφορετική. Θα έπρεπε να δώσουμε ευκαιρίες στον ιδιωτικό τομέα, να γίνουν μεγαλύτερες «θυσίες» σε επίπεδο δημοσίων δαπανών για να υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι όμως η άποψη που έχει επικρατήσει. Η πολιτική άποψη που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διαμετρικά αντίθετη.
«Ε.Ν»: Χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ και πακέτο Γιούνγκερ. Τι γίνεται με τα χρήματα αυτά και πότε θα φτάσουν στα ταμεία της Ελλάδας για να λειτουργήσουν ως μοχλός κίνησης της οικονομίας;
«Γ.Κ»: Δε μιλάμε για χρήματα που θα αυξήσουν την κατανάλωση. Ένα από τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι ότι επιμένει καταναλωτικά. Διάβαζα προ ημερών στον οικονομικό τύπο ότι πριν την κατάρρευση η κατανάλωση ήταν 86% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Μετά την κατάρρευση των επενδύσεων και παρά τη λιτότητα που είχε επιβληθεί η κατανάλωση ξεπερνάει το 90% του ΑΕΠ. Επομένως, εδώ πρέπει να κάνουμε μία στροφή, αλλιώς δεν υπάρχει σωτηρία, από την κατανάλωση προς τις επενδύσεις. Κάτι που είναι πολύ δύσκολό.
Στο ΕΣΠΑ για να πάρουμε ένα παράδειγμα, η επιτυχία της ελληνικής πλευράς που κατά την άποψη μου είναι αποτυχία, είναι ότι απαλλάχτηκε από την συγχρηματοδότηση. Δηλαδή όλα τα λεφτά θα έρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ελληνικό δημόσιο δε θα βάζει ούτε ένα ευρώ. Μα αυτό είναι επιτυχία; Όχι. Είναι παραδοχή αδυναμίας διότι αν το κράτος δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει τις επενδύσεις βάζοντας δημόσιο χρήμα, πώς θα το κάνουν οι ιδιώτες; Αν το Κράτος δεν έχει εμπιστοσύνη στην προοπτική της ελληνικής οικονομίας γιατί να το εμπιστευθούν οι ιδιώτες επενδυτές;
Επομένως εκεί μας διευκολύνον οι ευρωπαίοι εταίροι και πιστωτές αλλά εμείς ουσιαστικά κάνουμε μία επενδυτική αποχή σε επίπεδο δημοσίου η οποία είναι καταστροφική.
Το πακέτο Γιούνκερ είναι πακέτο ιδιωτικού τομέα. Δηλαδή, προσφέρονται κάποιες εγγυήσεις για τις επενδύσεις των ιδιωτών και από εκεί και πέρα πρέπει να υπάρχει επιχειρηματικό περιβάλλον ώστε μεγάλοι ξένοι και έλληνες επενδυτές να προτιμήσουν την Ελλάδα. Με τις ταλαντεύσεις που έχει όμως η Κυβέρνηση με τους μισούς υπουργούς να είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων τους άλλους μίσους να είναι εναντίον, με διάφορους υπουργούς να στέλνουν μηνύματα προς την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ η στην πρώην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είμαι αισιόδοξος.
Θα πρέπει πρώτα να σταθεροποιήσεις τα δημόσια οικονομικά. Να δημιουργήσεις κλίμα εμπιστοσύνης επιχειρηματικής και οικονομικής, να δείξεις ανοιχτός σε νέες πρωτοβουλίες για να σου έρθουν τα λεφτά του πακέτου Γιούνκερ, το οποίο πακέτο είναι λεφτά του ιδιωτικού τομέα.
«Ε.Ν»: Ζω και εργάζομαι σε ένα Νομό που μαστίζεται από την ανεργία, στην Εύβοια. Και τώρα μεταξύ των άλλων έχουμε να αντιμετωπίσουμε και το θέμα επιβολής διοδίων στην είσοδο του Νομού. Πρόσφατα σε ανάρτηση σας στο tweeterπερνώντας τα διόδια των Τεμπών τα είχατε χαρακτηρίσει «τρελά». Πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το θέμα αυτό που απασχολεί βέβαια όλη την Ελλάδα;
«Γ.Κ»:Το θέμα των διοδίων είναι ένα «Εθνικό Σκάνδαλο». Έχω παρατηρήσει πως λειτουργούν τα διόδια διεθνώς. Στην Ελλάδα έχουμε φτάσει στο σημείο να πληρώνουμε διόδια για δρόμους που δεν υπάρχουν. Το παράδειγμα των Τεμπών και ακόμη περιμένουμε τη σήραγγα. Και ναι να πληρώσεις διόδια αν γίνει έργο. Αλλά από την άλλη μπορεί να μπαίνουν διόδια χωρίς να υπάρχει εναλλακτική διαδρομή;
Θεωρώ ότι υπάρχει ένα διαρκές εθνικό σκάνδαλο προς όφελος των εργολάβων και σε βάρος αυτών που κάνουν χρήση των εθνικών οδών οι οποίες ουσιαστικά ιδιωτικοποιήθηκαν με δημόσιο χρήμα. Το οποίο είναι εντελώς παλαβό! Γιατί οι συμβάσεις παραχώρησης προέβλεπαν την κατασκευή τους με ιδιωτικό χρήμα.
Αυτή ήταν η λογική της σύμβασης παραχώρησης. Τελικά επειδή έπεσαν έξω στους υπολογισμούς τους, τα λεφτά ήρθαν από το δημόσιο αλλά για 33 χρόνια οι δρόμοι αυτοί ανήκουν σε ιδιώτες.
Νομίζω ότι το θέμα των διοδίων θα πρέπει να το δούμε όλοι μαζί χωρίς κομματικές αντιπαραθέσεις και με ένα πρακτικό θέμα γιατί μας ενδιαφέρει να ολοκληρωθούν τα έργα και να δουλέψει το σύστημα αλλά θεωρώ ότι η συμφωνία είναι υπέρ των εργολάβων και σε βάρος των πολιτών.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ