Της Έφης Ντίνη…

Με ψυχή μικρού παιδιού κατάφερε να ξεπεράσει από όλες τις δυσκολίες που περνούσε και περνάει ακόμα ο επαρχιακός τύπος και να σταθεί όρθιος, κρατώντας πραγματικά ζωντανή την μοναδική εβδομαδιαία εφημερίδα στην Εύβοια που μετρά 49χρόνια ζωής. Η αγάπη του για τον τόπο του, το πάθος του για έρευνα, η προσπάθεια να μην αλλάξει ρότα, εμμένοντας στον παραδοσιακό τρόπο ενημέρωσης που τείνει να εξαφανισθεί στις μέρες μας, τον έντυπο τύπο, τον έκαναν να διαπρέψει. Με συνοδοιπόρους τόσο στη ζωή του αλλά και στο «επιχειρέιν» τη σύζυγό του Γωγώ και αργότερα τον γιο του Άκη, που καλούνται να συνεχίσουν αυτό το ξεκίνησε ο Γιάννης Θεοφανίδης, αφού η κόρη του Δέσποινα ακολούθησε άλλη επαγγελματική δραστηριότητα όντας η ίδια δικηγόρος.

Για το Γιάννη Θεοφανίδη, ήταν το «πρώτο του παιδί» έτσι αποκαλούσε την εφημερίδα που εξέδωσε για πρώτη φορά το 1976, έχοντας και ο ίδιος ασκήσει τη δημοσιογραφία σε άλλες εφημερίδες της πόλης. Αφιέρωσε όλη του τη ζωή πάνω σε αυτό. Κατάφερε να ξεχωρίσει και μετά από 49χρόνια η εφημερίδα να παραμένει πρώτη στα περίπτερα κάθε Παρασκευή. Δημοσιογραφούσε με έναν ιδιαίτερο τρόπο θα μπορούσε να πει κανείς. Άλλοτε αρεστός στην τοπική κοινωνία και άλλοτε όχι. Αλλά και γι’ αυτό σύμφωνα με όσα είχε αναφέρει πριν πολλά χρόνια σε συνέντευξη του ο πολύ καλός του φίλος δημοσιογράφος Σταύρος Αλατάς, αυτός ήταν ο τρόπος που άγγιζε τους αναγνώστες του. Και στο πέρασμα των χρόνων η «συνταγή» απεδείχθη δοκιμασμένη και πετυχημένη.

Το μολύβι και το χαρτί ηταν αναπόσπαστο κομμάτι του. Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος στα κοινωνικά θέματα που απασχολούσαν τον κόσμο, έβαζε γροθιά το μαχαίρι με τη γραφή του για να αφυπνίσει συνειδήσεις, να ευαισθητοποιήσει και να φροντίσει να δοθούν λύσεις σε σοβαρά θέματα. Γιατί αγαπούσε τη δικαιοσύνη! Δεν έκρυψε δε ποτέ την αγάπη του για τους τετράποδους φίλους του που ήταν και η αδυναμία του. Γινόταν υπέρμαχος μέσα από άρθρα του κατά της κακοποίησης αυτών ή στοχεύοντα στην καλύτερη, στην περίθαλψη με αγάπη και στοργή των αδέσποτων ζώων.

Την αγάπη του για τη Χαλκίδα, την πόλη με τα τρελά νερά, τον αθλητισμό, τη θάλασσα, κ.α την κατέγραψε μέσα από εκατοντάδες σελίδες στο πέρασμα των χρόνων. Για όσους γνώριζαν το Γιάννη Θεοφανίδη, το σίγουρο είναι ότι αφήνει πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό καθώς θα μπορούσε να προσφέρει ακόμα περισσότερο. Συγκινούν τα γραφόμενα του κόσμου κάτω από την ανάρτηση για την απώλεια του, στο fb του egnomi.gr.

Δυστυχώς όμως, χτες 1^η Απριλίου το απόγευμα, σε ηλικία 76 ετών, ταξίδεψε για τη γειτονιά των αγγέλων. Εκεί που σίγουρα ως «αγγελιοφόρος-μαντατοφόρος» πλέον θα συνεχίσει αυτό που του άρεσε να κάνει επι γης. Σαν πρωταπριλιάτικο αστείο, έτσι μου φάνηκε και μένα ο θάνατος ενός ανθρώπου δίπλα στον οποίο έκανα κι εγώ τα πρώτα μου βήματα στη δημοσιογραφία, μετά τις σπουδές μου στην Αθήνα. Κάθε πρωί με περίμενε στο γραφείο του να μου δώσει οδηγίες και να με επιβραβεύσει για τις ειδήσεις και τα ρεπορτάζ που πήγαινα στην εφημερίδα. Να με συμβουλεύσει και να μπορέσω και κι εγώ στο πέρασμα των χρόνων να διακριθώ σε ένα δύσκολο χώρο. Θα σας θυμάμαι πάντα με αγάπη και σεβασμό. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια, στη σύζυγο και τα παιδιά που ήταν στο πλευρό σας μέχρι την τελευταία στιγμή, δίνοντας σας αγάπη και στοργή και χαρίζοντας σας και μία εγγονή που μόνο περηφάνια θα νιώθει για τον παππού της. Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα…

Το τελευταίο αντίο στο Γιάννη Θεοφανίδη θα πουμε την Παρασκευή στις 11 το πρωί στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στη Χαλκίδα.