Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στο διάγγελμά του εξήρε την πολιτική διαδρομή του Κωνσταντίνου Τασούλα ενώ μίλησε με τα καλύτερα λόγια και για την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Τον νυν πρόεδρο της Βουλής Κωνσταντίνο Τασούλα πρότεινε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης για νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε διάγγελμά του προς τους πολίτες.

Ο κ. Μητσοτάκης είχε προγραμματίσει να συναντηθεί σήμερα στις 11:30 το μεσημέρι με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ωστόσο με μία αιφνιδιαστική κίνηση, ανακοινώθηκε στις 10:30 ότι η συνάντηση με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας μετατίθεται για τις επόμενες ημέρες και ότι στις 11:00 θα απευθύνει διάγγελμα.

Ο πρωθυπουργός ανέφερε στην αρχή του διαγγέλματος προς τους πολίτες ότι «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να διαθέτει υψηλό κύρος, ευρύτερη αποδοχή και ασφαλώς, εμπειρία, γνώση και έμπρακτο σεβασμό στους θεσμούς».

Εν συνεχεία αναφερόμενος στην πρότασή του για τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Τασούλα, εξήρε την πολιτική του διαδρομή, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι «το ενωτικό πνεύμα και οι συνθετικές του αρετές έχουν, νομίζω, αποδειχθεί και από τον άψογο, κατά γενική ομολογία, τρόπο με τον οποίο διηύθυνε, έως τώρα, τις εργασίες της Βουλής σε ένα πολύ δύσκολο κομματικό τοπίο».

Αμέσως μετά, μίλησε για την Κατερίνα Σακελλαροπούλου την οποία όπως είπε την είχε ήδη  ενημερώσει για την επιλογή του, σημειώνοντας ότι «τίμησε την αποστολή της με συνέπεια και με αίσθημα ευθύνης. Κρατώντας πάντοτε ψηλά την εθνική αξιοπρέπεια, εισέφερε στον θεσμό ένα νέο, ανθρώπινο υπόδειγμα Προέδρου. Με προτάγματα πολιτισμού και επιστήμης, αλλά και αναπτύσσοντας μία ανεπιτήδευτη επικοινωνία με τους πολίτες».

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Μητσοτάκης στο διάγγελμά του ανέφερε ότι «με δεδομένη την ενοποιητική αποστολή που έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας» όπως είπε – «πιστεύω ότι θα έπρεπε να ψηφίζεται για μία και μόνη 6ετή θητεία» τονίζοντας ταυτόχρονα ότι «πρόκειται για θέση που θα εισηγηθούμε στη Βουλή κατά την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση».

Όπως έγινε γνωστό, η πρώτη ψηφοφορία στη Βουλή θα γίνει στις 25 Ιανουαρίου.

Διαβάστε όλο το διάγγελμα του πρωθυπουργού 

«Μοιράζομαι σήμερα μαζί σας τις σκέψεις μου για τον κορυφαίο πολιτειακό θεσμό. Και, ταυτόχρονα, ανακοινώνω την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για το πρόσωπο που θα κληθεί να τον υπηρετήσει. Γιατί οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν, να κρίνουν επιχειρήματα και να γίνονται, έτσι, μέτοχοι σε όλες τις εξελίξεις της δημόσιας ζωής.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να διαθέτει υψηλό κύρος, ευρύτερη αποδοχή και, ασφαλώς, εμπειρία, γνώση και έμπρακτο σεβασμό στους θεσμούς. Η ευρύτερη αποδοχή, ωστόσο, δεν σημαίνει αναγκαστικά κάποια πρόταση πέραν της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αντίθετα, σηματοδοτεί ένα πρόσωπο που θα εμπνέει εμπιστοσύνη στην κοινωνία, που θα έχει τη δυνατότητα να συνθέτει και να ενώνει.

Γιατί ο αρχηγός του κράτους μπορεί μεν να έχει περιορισμένες εκτελεστικές αρμοδιότητες, όμως αποτελεί το σύμβολο του έθνους. Σε σχέση, συνεπώς, με την υψηλή του αποστολή, η πολιτική του αφετηρία έχει μικρότερη σημασία. Από την άλλη πλευρά, ούτε η διαφορετική προέλευση Προέδρου και Πρωθυπουργού εγγυάται την πολιτειακή ισορροπία, ούτε η πολιτική τους σύμπτωση δημιουργεί εξ ορισμού θεσμικό κίνδυνο. Το Σύνταγμά μας παρέχει όλες τις εγγυήσεις, ενώ και η Ιστορία δείχνει ότι τα πρόσωπα είναι εκείνα που τελικά δίνουν αξία στους θεσμούς.

Με δεδομένη, μάλιστα, την ενοποιητική αποστολή που έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πιστεύω ότι θα έπρεπε να ψηφίζεται για μία και μόνη 6ετή θητεία. Έτσι, η συζήτηση για ανανέωση της παραμονής του στο αξίωμα δεν θα άνοιγε, κάθε τόσο, τον χορό των αντιπαραθέσεων. Και ο θεσμός θα έμενε μακριά από τις κομματικές σκοπιμότητες. Πρόκειται για θέση που θα εισηγηθούμε στη Βουλή κατά την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση.

Με αίσθημα ευθύνης, ανακοινώνω ότι η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας σχετικά με τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα είναι ο Κωνσταντίνος Τασούλας, ο νυν Πρόεδρος της Βουλής και τρίτος τη τάξει πολιτειακός παράγων της χώρας. Η ευρεία αποδοχή του προκύπτει από το γεγονός ότι εξελέγη τρεις φορές Πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου με την ισχυρότερη πλειοψηφία στη Μεταπολίτευση: με 283, 270 και 249 ψήφους. Ενώ το ενωτικό πνεύμα και οι συνθετικές του αρετές έχουν, νομίζω, αποδειχθεί και από τον άψογο, κατά γενική ομολογία, τρόπο με τον οποίο διηύθυνε, έως τώρα, τις εργασίες της Βουλής σε ένα πολύ δύσκολο κομματικό τοπίο.

Ο Κώστας Τασούλας έχει επίσης υπηρετήσει τον τόπο ως Δήμαρχος, ως Βουλευτής επί 25 χρόνια, και ως Υπουργός. Γνωρίζει, λοιπόν, καλά το βάρος της ευθύνης που καλείται να αναλάβει. Ταυτόχρονα, η ηπειρώτικη καταγωγή του αλλά και τα μαθητικά του χρόνια στο Ίδρυμα Τοσίτσα, τον όπλισαν με τη δύναμη του αυτοδημιούργητου. Όπως πυροδότησαν και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική περιφέρεια, για τον κάθε πολίτη, στην κάθε γωνιά της επικράτειας.

Διαθέτει, ακόμη, μία πλούσια καλλιέργεια και βαθιά γνώση της ελληνικής Ιστορίας, αληθινό πατριωτισμό και έναν χαρακτήρα ακέραιο, με κοινωνική ευαισθησία και μία γνήσια απλότητα και σεμνότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι, αν και επί χρόνια παρών στην πρώτη γραμμή, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να φιλοτεχνήσει το δικό του επικοινωνιακό προφίλ. Όλα αυτά, συνεπώς, αποτελούν εγγυήσεις για μία εξαιρετική θητεία.

Από την πλευρά της, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, την οποία έχω ήδη ενημερώσει για την επιλογή μου, τίμησε την αποστολή της με συνέπεια και με αίσθημα ευθύνης. Κρατώντας πάντοτε ψηλά την εθνική αξιοπρέπεια, εισέφερε στον θεσμό ένα νέο, ανθρώπινο υπόδειγμα Προέδρου. Με προτάγματα πολιτισμού και επιστήμης, αλλά και αναπτύσσοντας μία ανεπιτήδευτη επικοινωνία με τους πολίτες.

Έκρινα, όμως, ότι κατά το επόμενο διάστημα και σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον, η πατρίδα χρειάζεται Πρόεδρο της Δημοκρατίας με μακρά διαδρομή στα κοινά και με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά. Σε κάθε περίπτωση, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου αφήνει θετικό αποτύπωμα στην Ιστορία της χώρας. Ως Πρωθυπουργός και ως απλός πολίτης την τιμώ και θέλω να την ευχαριστήσω από καρδιάς.

Καλώ όλα τα κόμματα της Βουλής να αξιολογήσουν την υποψηφιότητα του Κώστα Τασούλα μέσα από ένα και μόνο πρίσμα: αυτό του κύρους και της εμπειρίας, της γνώσης αλλά και του χαρακτήρα, προκειμένου να αναδειχθεί σε πρώτο πολίτη. Κι αν η αμερόληπτη απάντηση σε αυτά τα κριτήρια είναι καταφατική, τους ζητώ να τον στηρίξουν. Θα είναι μία επιλογή ενότητας και προοπτικής για την Ελλάδα».

in.gr

Πέθανε ο Κώστας Σημίτης σε ηλικία 89 ετών. Ο πρώην πρωθυπουργός, όπως έγινε γνωστό βρισκόταν στο εξοχικό του στους Αγίους Θεοδώρους και διακομίσθηκε χωρίς τις αισθήσεις του στο νοσοκομείο Κορίνθου, όπου οι γιατροί διαπίστωσαν τον θάνατό του.

Ο Κώστας Σημίτης ήταν καθηγητής πανεπιστημίου και πολιτικός. Διετέλεσε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. (30 Ιουνίου 1996 – 8 Φεβρουαρίου 2004) και επίσης πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας (18 Ιανουαρίου 1996 – 10 Μαρτίου 2004). Γεννήθηκε στον Πειραιά, στις 23 Ιουνίου 1936.

Αντιδικτατορική δράση

Ζώντας στην Αθήνα ως δικηγόρος πρωτοστάτησε το 1965 στην ίδρυση του Ομίλου Πολιτικής Έρευνας «Αλέξανδρος Παπαναστασίου», του οποίου διετέλεσε γραμματέας. Ο Όμιλος Παπαναστασίου είχε ως στόχο τη συστηματική μελέτη των σημαντικότερων προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας και την ανάληψη πρωτοβουλιών για την αντιμετώπισή τους. Το 1967 ο όμιλος μετεξελίχθηκε στην αντιδικτατορική οργάνωση «Δημοκρατική Άμυνα», η οποία επτά χρόνια αργότερα συμμετείχε στην ίδρυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Στη διάρκεια της δικτατορίας διέφυγε παράνομα στο εξωτερικό και παραπέμφθηκε ερήμην στο Στρατοδικείο για απόπειρα εμπρησμού και παράβαση του νόμου περί εκρηκτικών υλών. Σε αντίποινα συνελήφθη η σύζυγός του, Δάφνη Σημίτη και κρατήθηκε επί δύο μήνες σε απομόνωση. Από το 1970 ο Κώστας Σημίτης συμμετείχε στο Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (Π.Α.Κ.) ως μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του.

Μετά την πτώση της Χούντας το 1974, υπήρξε από τους ιδρυτές του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και ανέλαβε αρκετές υπουργικές θέσεις, όταν το κόμμα του ανέλαβε την εξουσία.

Στις 18 Ιανουαρίου του 1996 διαδέχτηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία μετά από ψηφοφορία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκπροσωπώντας τον «εκσυγχρονιστικό» πόλο εξουσίας με κύριο στόχο την οικονομική μεταρρύθμιση της ελληνικής οικονομίας και την κοινωνική σύγκλιση της ελληνικής κοινωνίας με την «ισχυρή» Ευρώπη.

Στις 30 Ιουνίου 1996, λίγες μέρες μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης εξελέγη πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο 4ο Συνέδριο του κόμματος. Επανεξελέγη πρωθυπουργός μετά τη νίκη του στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 1996 και του Απριλίου 2000.

Κώστας Σημίτης: Η πορεία του

Στο δημοψήφισμα κατά της βασιλείας (8/12/1974), ο Κώστας Σημίτης, ορίζεται από το ΠΑΣΟΚ ως ο εισηγητής του ΟΧΙ στο ειδικό τηλεοπτικό αφιέρωμα.

Στις εκλογές του 1977 συνδιαμορφώνει το εκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ.

Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του, με το άρθρο του «Δομική αντιπολίτευση» και τη συμπλήρωση του συνθήματος «Όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων» με το «Ναι στην Ευρώπη των λαών» στοχοποιείται στο εσωτερικό του ηγετικού πυρήνα και παραιτείται από το Εκτελεστικό Γραφείο (13/6/1979).

Στις εκλογές του 1981, παρά τις αρχικές δεσμεύσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν περιλαμβάνεται στους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ.

Αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, τον Οκτώβριο του 1981, ανέλαβε στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το Υπουργείο Γεωργίας.

Διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας μέχρι το 1985. Εξασφάλισε την επιτυχή ένταξη της ελληνικής γεωργίας στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΟΚ, καθώς και τον πολλαπλασιασμό των κοινοτικών ενισχύσεων.

Στο  Εκτελεστικό Γραφείο επέστρεψε το 1984. Στις εκλογές του 1985 είναι για πρώτη φορά υποψήφιος βουλευτής. Πρώτος βουλευτής Πειραιά, διανύει μια μακρά Κοινοβουλευτική θητεία  που λήγει με την αποχώρησή του από την ενεργό πολιτική το 2007.

Το 1985 αναλαμβάνει το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, όπου παραμένει μέχρι τον Νοέμβριο του 1987 εφαρμόζοντας το πρώτο πρόγραμμα σταθεροποίησης με αποτέλεσμα τον δραστικό περιορισμό των μακροοικονομικών ανισορροπιών.  Το Νοέμβριο του 1987 διαφωνεί με την χαλάρωση των μέτρων ανόρθωσης της οικονομίας και παραιτείται.

Στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής στην Ανάβυσσο, μετά την εκλογική ήττα,  το 1989, ο Κώστας Σημίτης  επανεκλέγεται στο Εκτελεστικό Γραφείο «για την ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ».

Στη διάρκεια της Οικουμενικής Κυβέρνησης, του καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα (Νοέμβριος 1989-Φεβρουάριος 1990) διετέλεσε Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Το 1990 στη συνεδρίαση της  Κεντρικής Επιτροπής στο «Πεντελικό», ο Ανδρέας Παπανδρέου επέβαλε την εκλογή του Άκη Τσοχατζόπουλου στη θέση του Γραμματέα του κόμματος, κόντρα στην υποψηφιότητα του Παρασκευά Αυγερινού που υποστήριζαν οι Κ. Σημίτης, Μελίνα Μερκούρη, Β. Παπανδρέου, Θ. Πάγκαλος.

Από το 1993 ως το 1995 ήταν Υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας, Έρευνας και Τεχνολογίας καθώς και (ταυτόχρονα) Υπουργός Εμπορίου. Κατά το διάστημα αυτό έθεσε το πλαίσιο μιας μακροχρόνιας πολιτικής ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας. Παραιτήθηκε στις 11.9.1995 λόγω του χειρισμού θεμάτων της αρμοδιότητάς του από τον πρωθυπουργό χωρίς προηγούμενη συνεννόηση.

Ενόψει του 3ου Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ (Απρίλιος 1994) ο Κώστας Σημίτης δημοσιεύει σειρά άρθρων («προς μια οικονομία εντάσεως γνώσης», «κοινωνία της πληροφορίας: η πληροφορία στοιχείο της οικονομικής ανάπτυξης» κ.α. διαμορφώνοντας σταδιακά τις θέσεις του για τον «εκσυγχρονισμό».

Κώστας Σημίτης: Πώς διαδέχτηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου – Το δείπνο των 4

Τον Νοέμβριο του ‘94, η Β. Παπανδρέου συγκάλεσε το «δείπνο των Τεσσάρων» προσκαλώντας τους Κ. Σημίτη, Παρ. Αυγερινό και Θ. Πάγκαλο για να συζητήσουν την «εξεύρεση διεξόδου στη φθίνουσα πορεία του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης».

Στα τέλη Νοεμβρίου 1995 ο Ανδρέας Παπανδρέου νοσηλεύεται στο Ωνάσειο και η φθίνουσα πορεία της υγείας του δεν αντιστρέφεται. Μετά από την επιστολή παραίτησης του Ανδρέα Παπανδρέου, η Κοινοβουλευτική Ομάδα στις 18/1/1996 εκλέγει τον Κώστα Σημίτη ως νέο πρωθυπουργό.

Στο 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που ακολουθεί (μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου) ο Κώστας Σημίτης εκλέγεται Πρόεδρος τους ΠΑΣΟΚ με 53.77% έναντι του Άκη Τσοχατζόπουλου (46.23%).

Στο 5ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το Μάρτιο του 1999 επανεκλέχθηκε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Στις Κοινοβουλευτικές Εκλογές της 9ης Απριλίου 2000 επανεκλέχθηκε Πρωθυπουργός, με αύξηση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ και στο 6ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε, τον Οκτώβριο του 2001, εκλέχθηκε για τρίτη φορά Πρόεδρος του Κινήματος.

Στις 7 Ιανουαρίου 2004, με στόχο την ομαλή πολιτική διαδοχή, ανακοίνωσε την παραίτησή του από την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, παραμένοντας όμως Πρωθυπουργός μέχρι τη λήξη και της δεύτερης θητείας του και τη διενέργεια των κοινοβουλευτικών εκλογών στις 7 Μαρτίου 2004,  συμπληρώνοντας οκτώ και πλέον χρόνια πρωθυπουργίας.

Εκλεγόταν βουλευτής της Α’ εκλογικής περιφέρειας Πειραιά, συνεχώς από το 1985.

Τα Ίμια

Λίγες μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως πρωθυπουργός, ο Κώστας Σημίτης ήρθε αντιμέτωπος με την κρίση των Ιμίων. Τα γεγονότα στα Ίμια κλόνισαν την αξιοπιστία της τότε ελληνικής κυβέρνησης, ειδικά όταν ο Κώστας Σημίτης ευχαρίστησε από το βήμα της Βουλής τους Αμερικανούς για τον καταλυτικό τους ρόλο στην αποκλιμάκωση της έντασης.

Το «ευχαριστώ» το απηύθυνε στις 31 Ιανουαρίου 1996, λίγες ώρες μετά τη συντριβή του ελληνικού ελικοπτέρου στη θάλασσα των Ιμίων, το κατέβασμα της ελληνικής σημαίας από τη νησίδα και την αποχώρηση των Ελλήνων στρατιωτών από αυτήν.

Η ένταξη στην ΟΝΕ

Ως πρωθυπουργός προώθησε μία μετριοπαθή εξωτερική πολιτική ταυτόχρονα με τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση του μεγάλου ελληνικού δημόσιου τομέα, στοχεύοντας σε μία οικονομική σταθερότητα σύμφωνα με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λίγες ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του εξελίχθηκε η κρίση των Ιμίων.

Ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ  αποριζοσπαστικοποίησε τον λόγο του κόμματος προκρίνοντας την πορεία της χώρας προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Η δεύτερη θητεία του συνοδεύτηκε από την εφαρμογή μέτρων λιτότητας, με στόχο τη μείωση του πληθωρισμού και του εθνικού χρέους, καθώς και από προσπάθειες επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών για το Κυπριακό πρόβλημα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Μεταξύ των σημαντικότερων πεπραγμένων της θεωρείται η ένταξη της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση το 2001.

Τη δεύτερη περίοδο της πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη (2000-2003) ήταν και τα πρώτα χρόνια της Ελλάδας στο ευρώ. Την 1η Ιανουαρίου 2002 τα τραπεζογραμμάτια και τα κέρματα ευρώ τέθηκαν σε κυκλοφορία ταυτόχρονα με τις υπόλοιπες 11 χώρες.  Επίσης σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι επενδύσεις για την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.

Η ένταξη στο ευρώ έφερε μαζί με το νέο νόμισμα σημαντικούς περιορισμούς στη μακροοικονομική πολιτική της χώρας. Η νομισματική πολιτική είναι πλέον αποκλειστική ευθύνη της ΕΚΤ. Η δημοσιονομική πολιτική όφειλε να τηρεί της δεσμεύσεις του Συμφώνου Σταθερότητας για χαμηλά δημοσιονομικά ελλείμματα και μειούμενο δημόσιο χρέος. Μειώθηκε η αβεβαιότητα από τις διακυμάνσεις της συναλλαγματικής ισοτιμίας μεταξύ των νυν χωρών της Ευρωζώνης και διευκολύνθηκαν οι διασυνοριακές συναλλαγές. Την ίδια στιγμή όμως η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη περιόρισε τα παραδοσιακά εργαλεία μακροοικονομικής πολιτικής και ανέδειξε αντιλαϊκές όπως χαρακτηρίστηκαν, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε πολιτική προτεραιότητας.

Μεταρρυθμίσεις που δεν προχώρησαν όπως ο ίδιος θα ήθελε λόγω των λαϊκών αντιδράσεων με χαρακτηριστικό παράδειγμα την προσπάθεια «μεταρρύθμισης» του ασφαλιστικού – «μεταρρύθμιση Γιαννίτση».

Η αποπομπή από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ

Στις 12 Ιουνίου 2008 ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου απέπεμψε τον Σημίτη από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος μέσω επιστολής που δημοσιοποίησε στον Τύπο, χωρίς να κινήσει την τυπική διαδικασία διαγραφής προς τον Πρόεδρο της Βουλής.

Αιτία στάθηκε η διαφορετική άποψη μεταξύ του Παπανδρέου και του Σημίτη για τη διεξαγωγή ή όχι δημοψηφίσματος σχετικά με την κύρωση της Ευρωπαϊκής Συνθήκης της Λισαβόνας. Ο Γιώργος Παπανδρέου κατηγόρησε τον Κώστα Σημίτη πως, ενώ το 2005 είχε προσυπογράψει την πρόταση του ΠΑΣΟΚ, για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη Συνταγματική Συνθήκη της ΕΕ και είχε επιχειρηματολογήσει επ’ αυτού και στη Βουλή εντούτοις, στην περίπτωση της Συνθήκης της Λισαβόνας που ακολούθησε την εγκατάλειψη της Συνταγματικής Συνθήκης, άλλαξε γνώμη.

ΠΗΓΗ: in.gr